Waarom ben ik niet gelukkig? Het voelt soms een eeuwigheid. Is het de pijn waardoor ik niet gelukkig kan zijn of is de pijn er omdat ik niet gelukkig ben? Luister naar de pijn. Doe wat je leuk vind. Ontspan. Allemaal dingen die de buitenwereld met goede bedoelingen zeggen. Was het maar zo simpel iets in mij, iets in mijn hersenen weet niet meer hoe en wat. Ik ben vanuit vroeger gewend als je maar je best doet dan kom je er wel of van hard werken ga je niet dood. Zelfstandig zijn. Gewoon maar doorgaan. Eigenlijk als ik terug kijk heb ik altijd hard gewerkt, nooit bij de pakken neer gezet. Mijn verantwoording genomen. Mijn school afgemaakt. Mijn eigen geld verdient trouw geweest aan de mensen om mij heen. Behulpzaam zijn. Huisje boompje beestje. Het is me gegund om moeder te worden ben getrouwd. En toch ben ik beland waar ik nu ben. Is het genetisch, is het vanuit vroeger, is het vanuit trauma ziekenhuis, is het van mijn ziekte. Wat het ook is…het is er. Zoveel geprobeerd
Het is een tijd geleden maar helaas zware jaren. Gevecht, gemis angsten, pijn, stress. Het lijkt telkens een cassetterecorder die zich herhaald. Ik sta op pauze en word weer terug gedraaid. Sinds mijn vaders dood in 2017 en gestopt antidepressiva is er langzaam weer meer stress in mijn leven. Maar deze keer wil ik het zelf kunnen. Het zijn toch maar gedachtes. Maar ook patronen. Of ik nu in een burn-out zit, lichte depressie of angststoornis het maakt me niet meer uit. De diagnose was zo belangrijk. Maar het heeft mij niks gebracht. Het heeft me alleen maar verder van mezelf verwijderd. 3 jaar intensief therapie, EMDR, haptonoom, acupunctuur, voeding, supplementen, onderzoeken, kliniekopname, fyshio, poging antidepressiva. Het lichaam lijkt het allemaal niet te willen. Het enige is dat het pijn heeft en rust wilt. Het geeft aan genoeg. Ik ben steeds banger geworden. Mijn mond en kaken doen pijn, mijn spieren, moe, en chronische hyperventilatie. Ik durf niet meer te leven, ik wach